الهه توانا

برای تماشای ماهیان و انواع گونه‌های آبزی نادر و خطرناک لازم نیست راه خیلی دوری بروید. اصفهانِ کهن‌سال و تماشایی، آکواریومی دارد که شما را مستقیم به دل رازآلود اقیانوس می‌برد.

این‌جا سرسره‌بازی، منحصر به بچه‌ها نیست. برای موج‌سواری لازم نیست شناگر حرفه‌ای باشید و گرداب، غرق‌تان نمی‌کند. خلاصه که بساط آب و هیجان و بازی، بدون هیچ محدودیتی به‌راه است.

پاییز و بهارِ گرگان، تماشایی است؛ جنگل‌های هزاررنگ، آب‌وهوای عالی، جاده مسحورکننده. اگر چند ساعت پشت‌فرمان نشستن کار سختی برای‌تان نیست، سفر زمینی به گرگان حتما تجربه‌ای فراموش‌نشدنی خواهدبود.

در حساب‌وکتاب مخارج سفر به دبی، عوامل بسیار زیادی تأثیرگذارند؛ سفر هوایی را ترجیح می‌دهید یا زمینی؟ در هاستل اقامت می‌کنید یا هتل؟ سراغ چه نوع تفریحاتی می‌روید؟ قصد سوغاتی خریدن دارید یا نه؟

«پارک هم شد جا؟ آخه کی تو سفرش به دبی، می‌ره پارک؟» اگر با این جملات هم‌رأی هستید، دبی با پارک زعبیلش نظرتان را تغییر می‌دهد و حسابی غافل‌گیرتان می‌کند.

دبی، تقریبا در تمام طول سال، بهانه‌ای برای جشن گرفتن دارد. این شهرِ سرزنده و پویا، با برپایی فستیوال‌های گوناگون، تلاش می‌کند که هیچ فرصتی برای خوش‌گذرانی را ازدست ندهد.

حرم امام رضا با 26 رواق، 9 صحن، مساحتی بالغ بر یک‌میلیون‌مترمربع و گنجایش 700هزارنفر، یکی از بزرگ‌ترین زیارتگاه‌های جهان به‌شمار می‌رود.

سفر بدون سوغاتی، لطفی ندارد. اصلا بخش مهمی از لذت سفر، زمانی است که به شهر خودمان برمی‌گردیم؛ چمدان‌مان را باز می‌کنیم و یادگاری‌هایی از جایی که ترکش کرده‌ایم، به عزیزان‌مان هدیه می‌کنیم. سوغاتی، راهی‌‎ست برای ماندگار کردن خاطره خوش سفر.

«خوشا شیراز و وضع بی‌مثالش/ خداوندا نگه دار از زوالش». حافظ، همه حرف را درباره شیراز در این بیت زده‌است؛ شهری که باید امیدوار بود از زوال و ویرانی دور بماند چراکه شبیه و نظیرش پیدا نمی‌شود. ثبت یک روز در تقویم به اسم شیراز، حداقل کاری‌ست که می‌شود در پاسداشت مقامش انجام داد.

همه مسافرانی که قصد سفر به کشورهای خارجی دارند، فارغ از سن‌وسال و مقصد، باید عوارض خروج از کشور بپردازند وگرنه اجازه گذشتن از مرز را نخواهندداشت.

یک جنگل عمودی وسط منطقه‌ای بیابانی، شبیه به خواب‌هایی است که بعد از خوردن یک وعده شام سنگین می‌بینیم. اما خب چنین جنگلی نه در عالم خواب و رویا بلکه در واقعیت وجود دارد؛ در دبی، که شیفته محقق کردن رویاهای عجیب‌وغریب است.

بعضی از غذاها را اگر در رستوران‌های شیک و لوکس بخوریم، خیلی بهمان نمی‌چسبند. مثلا به نظر من دیزی را باید در رستوران‌های خاکی و متواضعی خورد که همه دکوراسیون‌شان به چندتا تخت چوبی محدود می‌شود. یا مثلا ساندویچ خوراک هندی فقط توی دکان‌های اغذیه صاف و ساده کیف می‌دهد. حالا اگر بخواهیم طعم غذاهای خیابانی را در شهر مدرن و لوکسی مثل دبی بچشیم، چه؟ پاسخ را در ادامه بخوانید!